Bazı bloggerlar depresyon anlarında yazıp yayınladıklarından utanıyorlar. Depresif postlarıyla ilgili "Ay ne kadar arabesk yazmışım ahah emo olsaymışım" şeklinde yorumlarda bulunuyorlar. Bu -hata veya zayıflık olarak gördükleri şeyi- kendilerince esprili yaklaşımlarla örtbas etmeye çalışıyorlar. Kimisi o duygusal, nevrotik yazının blogunda yer almasına dahi dayanamıyor, siliyor. Fark etmeleri gereken şey şu ki; melankoliyi ne kadar zayıflık olarak görseler de melankoliden utanmak ya da saklamaktır asıl zayıflık göstergesi. Böyle durumlarda yapılması gereken hoşlanılmayan duygudan kaçmak değil duyguyu kabullenip umursamamak.
Ve bu anlattıklarımı bizzat kendimde tatbik edebilirsem üstün insan olmasam da mutlu insan olacağım.
14 sesleniş:
çok kötü olduğum zamanlarda yazmamaya çalışırım. çok kabullenmeye çalıştım. hangi takntımı yensem daha kötüsü geldi. ne zaman daha kötüsü olamaz dedim o zaman daha kötüsü oldu. bu şekilde nasıl mutlu olunur ki. umursamamak kolay olmuyor, hele ki içindeki ses sürekli konuşunca. nasıl susturabilrz ki.
Bende o bazı bloggerlardandım. Kabullenemediğim için birçok şeyi yazmıyordum bile.
Bigün yazayım ya nolcak dedim. Bişey olmuyormuş. Hatta kabullenince daha da rahatlıyormuş insan :)
bende çok anlatıyom öyle şeyleri ama valla hiçte utanmıyom, orsı benim dünyam istediğimi yaparım, benim yanımda olmak paylaşmak isteyene kapım açık, olmak istemeyenede eyvallah yani :) bencede kimse utanmasın sıkılmasın , yazsın rahatlasın herkes :)
ben o bazı bloggerlardanım. çünkü başkalarının melankolisiyle de dalga geçtiğim oluyor. kendime geçmezsem ayıp olur gibi. ama bırakayım da başkaları desin yani, saçma. sanki ben farkında olduğumu belirtirsem bişey değişecekmiş gibi.
kısacası, kesinlikle yazına katılıyorum. en büyük zayıflık göstergelerinden biridir bu.
Nora; yendim dediğin takıntılarının geçtiğine emin misin? Sadece bastırılmış veya unutulmuş olabilirler eğer öyleyse bunların çeşitlenmesi ve kötüleşmesi çok normal. Umursamamak da kendinle savaşmamakla kendini kabullenmekle başlıyor. Çünkü maalesef karakterimizi kendimiz yaratmıyoruz önceden belirlenmiş oluyor.
Ki bunu ben de başarabilmiş değilim zaten :/
Kırmızı Başlıklı Pollyanna; Evet ben de yüzleşmek istemediğim birçok şeyi yazmıyorum günlük hayatımdan falan da bahsetmem, yazdıklarım yaşadıklarım sonucu ortaya çıkan şeyler ama doğrudan anlatmıyorum yaşadıklarımı.
Ribel; Gerçekten sen hayatını anlatırken çok samimi ve doğalsın yazdıkların da bu yüzden seviliyor (: Keşke her zaman dediğin gibi özgür davranabilsek biz de
Duygu; aslında gerçekten melankolinle dalga geçebiliyorsan zayıflık değil bu ama hislerinden utanıp sadece dalga geçiyormuş gibi göstermek kötü tabi.
Oysa kendimizi kabullensek amaan başkaları ne derse desin ne düşünürse düşünsün kafasında olsak bayağı rahatlayacağız
Bence öyle zamanlarda yazılanlar daha doğal. çünkü içsel şeyler. daha bizi yansıtanlar. utanılacak bir şey yok aslında.
Evet bence de bazen bakıyorum ne kadar da abartmışım karamsarlığı diyorum ama kalsın o zamanki duygularım öyleymiş diye düşünüp vazgeçiyorum
bu yazının altına imzamı atarım. olay kendini olduğu gibi kabul edebilmek, depresif halinle de mutlu halinle de..
Evet bir süre sonra da aldırmaz oluyorsun mutlu hissetmek için çaba harcamıyorsun falan
öss yüzünden çok bunalımlı anlarım oldu.o zaman yazdığım yazıların hepsi iç karartıcıymış.Dbir ara silmeyi düşündüm ama sonra ''amaaaan boşver ne olucak ''deyip bıraktım.Dşimdi bu yazından sonra gaza geldim asla silmem.:DD
Valla bu blog da çok iç karartıcı heleki kış aylarında yazdıklarım.. Ama kalsın onlardan da etkilenen çıkar :P
bencede.d
ay aynı ben
Yorum Gönder