Dünyadaki en acımasız yerlerden biri de bebek mezarlıklarıdır.
Minik minik kabirler. Neredeyse tatlı diyeceğim geliyor.
Ufacık gözler hiç açılmadan kapandılar belki.
Belki de içlerinden sarışın olanları ayaklarıyla oynamayı çok severdi.
Yaşasalardı saçları koyulaşacaktı belki.
Belki de "küçükken ben sarışınmışım" diyeceklerdi.
Minik minik kabirler. Neredeyse tatlı diyeceğim geliyor.
Ufacık gözler hiç açılmadan kapandılar belki.
Belki de içlerinden sarışın olanları ayaklarıyla oynamayı çok severdi.
Yaşasalardı saçları koyulaşacaktı belki.
Belki de "küçükken ben sarışınmışım" diyeceklerdi.
6 sesleniş:
daha yeni linktekini izledikten sonra sen bunu yazınca biraz tuhaf oldu. konsept biraz farklı olsa da paylaşmak istedim:
http://www.youtube.com/watch?v=e32iN2rmUXs&t=34m5s
(34:00-38:40 arası)
ayasofya'nın avlusu geldi aklıma.
kubilay; çok da farklı değil aslında konu ölen bebekler yaşanmamışlık çocukluklar olunca. En etkileyici bölümü küçük kızın şarkı söylediği bölüm her defasında insanın gözleri doluyor.
alter ego; ben hiç bilmiyorum ki ayasofyanın avlusunu.
geçen yazında da yazmışsın ya gerçi fatih döneminden sonra kardeş katli kanunnamesi ile bebekler henüz kundaktayken boğularak öldürülüyordu. o ölen bebek şehzadelerden birkaçı ayasofyanın avlusunda, minicik bir türbeleri var. önünden geçmişsindir de dikkat etmemişsindir belki.
Hmm demek ki ben farketmeden bir önceki yazıyla bu bir şekilde uyumlu olmuş. İstanbulda yaşamıyorum ki sanırım önünden de hiç geçmedim.
çok güzel bi konuya değinmişsin. Düşünüp de cevabını bulamadığım konulardan biridir. Hiçbişey görmeden bu hayattan neden geçtiler? Allah kimseye yaşatmasın.
Yorum Gönder