Önceki Hayatımda Tembel Hayvan Olduğum Söyleniyor

Tembel olduğum için mi depresifim yoksa depresif olduğum için mi tembelim? Düşünüyorum bazen bir hobi edineyim falan diye ama bir kursa falan yazılma hayali bile beni fazlasıyla yoruyor. Okula gideceğim zamanlar sabah erken kalktığımda o günkü yapılması gerekenleri kafamdan geçirip bıkıyorum tüm derslerimden, teneffüslerimden, öğle arasında ne yiyeceğimden ,çıkışta gideceğim yerlerden randevularımdan..

Şimdilik arabam yok diye herşeyi erteliyorum fakat arabam olunca park etmeye bile üşeneceğim biliyorum ben kendimi. Memur emeklisi gibi oldum bugünlerde tüm ümidim çekilişin birinden araba çıkması. Hani derler ya hissettiğin yaştasındır diye ben bir 50 çekerim rahat.. Babannem bile benden hareketli zaten sürekli orasını burasını kırıyor kadın tezcanlılığından.

Burak gelsin hep evde takılalım istiyorum veya ben onlarda kalıyım ama onun için de şimdi dışarı çık yürü taksi bul bin falan çok uzun işler bunlar.. En iyisi o bizdeyken oyalanalım tüm gün. Valla beni en mutlu eden aktivite bu.

En büyük hayalim güneş görmeyen bir evde (bilirsin ışıktan nefret ederim) kocaman ve konforlu bir yatakta (günümün %65i burada geçiyor) yemeklerimizin ayağımıza geldiği bir evde  inzivaya çekilmemiz.

Gerçi arada bir dışarı çıkıp kıyafet, kitap, cep telefonu kılıfı falan göresim geliyor -bak insan demiyorum-.

Geçenlerde biri en büyük hayalin ne diye sordu. Ben de kaldım öyle şey gibi ne desemm ne desemm coca colanın ceosu olmak? Keşfedilip film starı olmak? Rumeli Hisarında konser vermek? O yalı benim şu villa senin havada uçuşan bmwler zengin olmak? Sonunda kendimi toparlayıp kitap yazmak dedim. İstemiyorum da değil aslında uzanır yatağıma alırım laptopumu yazarım yani. Laptopın arasındaki kırıntılarla da bir afrika kabilesi doyar bu arada. Ayrıca yatağın geniş ve sert olanını karyolanın-bazanın da yüksek olanını severim şimdilik diyeceklerim bu kadar.
Hı bir de Battle Star Galactica çok güzel izleyin izlettirin.