Herhangi bir anda okunan herhangi bir kitabın 55.sayfasından;
Ne kadar sefil bir hayatımız olursa olsun mevcudiyetimizin en büyük lüksü, ne zaman öleceğimizi bilememektir.
-Bir insanın hayatta tek gerçek seçeneğinin intihar edip edemeyeceğinin olduğunu söyleyen Camus değil miydi? Varoluşun en büyük sorusu.
-Ben bunu Sartre'a ait sanıyordum.
4 sesleniş:
Bazen bir yazısız karikatür binlerce sayfanın anlatamadıklarını anlatabilir. Doğmadan ölen bebeklere de ne diyeceğiz. Olan çocuklara ve annelere oluyor. 1975 yılında L'express dergisinde yayınlanan bir karikatür vardı. Viyetnamlı bir anne kucağında ölü bebeğini göğsüne bastırmış ağlıyordu. çok etkilenmiştim bu Viyetnamlı anneden ve qçocuğundan. annenin gözyaşları uçaktan atılan bombalar gibi yanağından süzülüyordu. Viyetnamlı annenin gözyaşları bitmeyen bir nefretin en hazin hikayesiydij sanki. Dün gibi hatırlıyorum; savaşı da, karikatürü de..
Vuuuvv güzel bir tesadüf olmuş sanki, anlatmak istenen şey güzel...
öleceğini bilmemenin lüksü. enteresan
Prof; bence doğmadan ölenler bizden daha şanslı.
birgünlük; sanırım ilk defa bir mime karşılık verdim. Tabi kendi tarzımla oldu ama olsun (:
Hs; insanlık olarak az sayıda lüksümüzden biri.
Yorum Gönder